ระยะเวลาดำเนินโครงการ : 12 เดือน (1 กรกฎาคม 2562 – 1 กรกฎาคม 2563)
แหล่งทุน : ทุนสนับสนุนการดำเนินโครงการพัฒนาวิชาการ: กิจกรรมเพื่อสังคม (125,000 บาท) และเงินโครงการ
เสริมสร้างบางกะเจ้าสู่ความยั่งยืน (75,000)
ผู้รับผิดชอบโครงการ :
คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์
– ผศ.ฐิติวุฒิ ชัยสวัสดิ์อารี
– อ.กฤษดา ประเสริฐสิทธิ์
คณะวิศวกรรมศาสตร์ บางเขน
– ผศ.ดร.ฆนิศา รุ่งแจ้ง
– รศ.ดร.วราเมศวร์ วิเชียรแสน
– รศ.ดร.อนันต์ มุ่งวัฒนา
คณะวิศวกรรมศาสตร์กำแพงแสน
– อ.ดร.ภัทรพงษ์ ภาคภูมิ
ความเป็นมาของโครงการ :
พื้นที่สีเขียวคุ้งบางกะเจ้าเป็นพื้นที่ถูกโอบล้อมด้วยลำนำ้เจ้าพระยาที่ปัจจุบันเป็นแหล่งท่องเที่ยว
เชิงนิเวศน์แบบผสมผสานที่มีกิจกรรมที่นักท่องเที่ยวสามารถเลือกกิจกรรมได้หลากหลาย เช่น
การท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์ป่าชายเลน การพักค้างตามโฮมสเตย์ในพื้นที่สวน การดูแมลงหิ่งห้อย
การรับประทานอาหารพืชและสมุนไพร การท่องเที่ยวตลาดนำ้ สวนเกษตร ปั่นจักรยานและการ
ท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ โดยในปัจจุบันการเข้าถึงพื้นที่บางกะเจ้านั้น นักท่องเที่ยวส่วนมากเดินทาง
ด้วยรถยนต์ส่วนตัวจากกรุงเทพมหานครและพื้นที่โดยรอบเพื่อท่องเที่ยวในพื้นที่บางกะเจ้า
ทำให้สภาพการจราจรภายในพื้นที่บางกะเจ้ามีความหนาแน่นแออัด และประสบปัญหาการขาดแคลน
ที่จอดรถบริเวณแหล่งท่องเที่ยว และพื้นที่หลายแห่งในชุมชนเพราะการเดินทางมีถนนสายหลัก
เพียงสายเดียวคือถนนเพชรหึงษ์ซึ่งมีเขตทางคับแคบ และมีความคับคั่งของการจราจรที่หลากหลาย
ทั้งจากรถยนต์ รถจักรยานยนต์ของคนในชุมชน รถบรรทุกสินค้า รวมทั้งรถยนต์และรถจักรยาน
ของนักท่องเที่ยว ซึ่งมีความเสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุดังนั้นการปรับปรุงโครงข่ายการเดินทาง
ท่องเที่ยวจากพื้นที่โดยรอบบางกะเจ้าจึงเป็นสิ่งจำเป็นในการส่งเสริมการท่องเที่ยวโดยอนุรักษ์พื้นที่
และวิถีชีวิตของชุมชนไว้ได้อย่างยั่งยืน โดยการวิจัยนี้จะเน้นการศึกษาระบบการเดินทางที่เชื่อมโยง
โดยทางเรือโดยสารเข้าสู่พื้นที่บางกะเจ้าในจุดที่ควรพัฒนาเป็นท่าเทียบเรือโดยสารและการกำหนด
ตำแหน่งจุดจอดรถทางฝั่งกรุงเทพมหานครเพื่อใช้เป็นพื้นที่เปลี่ยนถ่ายระบบการสัญจรก่อนเดินทาง
เข้าสู่พื้นที่บางกะเจ้าโดยทางเรือ
วัตถุประสงค์ :
1. เพื่อทำการศึกษาและออกแบบโครงข่ายการขนส่งและสิ่งอำนวยความสะดวกเพื่อสนับสนุน
การท่องเที่ยวที่เชื่อมโยงกับพื้นที่บางกะเจ้า
2. เพื่อเสนอรูปแบบสิ่งอำนวยความสะดวกที่ใช้เป็นจุดเชื่อมโยงการสัญจรจากฝั่งกรุงเทพฯ เข้าสู่
พื้นที่บางกะเจ้าโดยทางเรือที่สามรถเชื่อมต่อกับระบบโครงข่ายการท่องเที่ยวของพื้นที่ภายในได้อย่างมี
ประสิทธิภาพ
